12-24-2013، 01:39 AM
سلام دوستان عزیز زمانی که ما سیتم اندازه گیری توی ترمای اول می خوندیم روش کاهش خطا مثل این وجود داشت که از این روش استفاده میشد
![[تصویر: 12_24_2013_10_16_39_%D9%82.png]](http://s5.picofile.com/file/8105366534/12_24_2013_10_16_39_%D9%82.png)
![[تصویر: 12_24_2013_10_19_54_%D9%82.png]](http://s5.picofile.com/file/8105366884/12_24_2013_10_19_54_%D9%82.png)
![[تصویر: 12_24_2013_10_46_04_%D9%82.png]](http://s5.picofile.com/file/8105370800/12_24_2013_10_46_04_%D9%82.png)
از روش های کنترل کیفیتی که آماریند و نمودارهای زنگوله ای برای رفع خطا استفاده می شد.
واریانس رو بدست میارند و با مقدار آزمایشگاهی مقایسه می کنند که مقدار ایده آله.
) واريانس ![[تصویر: erfregfe.png]](http://s5.picofile.com/file/8105367526/erfregfe.png)
بحث درجه حرارت :1- مستقیم 2 غیر مستقیم
اثرات درجه حرارت:اکثر مواد تحت تاثیر درجه حرارت تغییر طول می دهند اندازه گیری باید در شرایط استاندارد صورت گیرد.
در دمای 25درجه سلسیوس در فشار 1اتمسفر(760میلیمتر جیوه) و بخار 10 تا 20 درصد چون همواره شرایط استاندارد نیست خطا داریم.
از روش های کنترل کیفیتی که آماریند و نمودارهای زنگوله ای برای رفع خطا استفاده می شد.
واریانس رو بدست میارند و با مقدار آزمایشگاهی مقایسه می کنند که مقدار ایده آله.
) واريانس
واريانس، ميزان تغيير در مقدار قرائت شده از دستگاه است که با تکرار اندازه گيري یک اندازه معین بدست می آید. واریانس در بسياري از انواع وسايل اندازه گيري ویژگی ذاتي و جدایی ناپذیر است. مقدار واريانس به چندين عامل از جمله کيفيت ساخت دستگاه و مهارت متصدي آن بستگي دارد. در این جا به عنوان آزمايش، واريانس يک دستگاه اندازه گيري را تعیین می کنیم.
براي اين کار ساعت اندازه گيري را انتخاب می کنیم که مي تواند با دقت بروي يک سطح مرجع که کاملاً پرداخت شده است حرکت کند. اکنون مجموعه اي از سنجه هاي خطا را در نظر می گيريم به طوري که اندازه آنها به طور متوالي mm
1 افزايش يابد تا به اين وسيله ي محدودۀ حرکت شاخص ساعت اندازه گيري را افزايش دهيم. هر سنجه را به نوبت و با دقت بروی سطح مرجع قرار داده شاخص ساعت اندازه گيري را از سطح بالایی سنجه عبور مي دهيم. در نتيجه مجموعه اي از قرائت هاي مشابه بدست می آید که آنها را ثبت مي نماییم. براي آن که بتوان اين قرائت ها را بروي محور عمودي نمايش داد فرض مي کنيم که ساعت اندازه گيري به صورت عمودي بروي سنجه ها حرکت نموده و شاخص آن بالا يا پايين رفته است. بنابراين يک بار شاخص را رو به بالا حرکت مي دهيم (به ضخامت سنجه ها اضافه می کنیم-م) و مجموعه اي از قرائت ها حاصل مي گردد و بار دوم شاخص را رو به پايين حرکت مي دهيم (از ضخامت سنجه ها کم می کنیم-م) و مجموعه اي ديگر از قرائت ها حاصل خواهد گردید. همان طور که در شکل (5-3) نشان داده است این دو گروه قرائت را رسم می نماییم.
1 افزايش يابد تا به اين وسيله ي محدودۀ حرکت شاخص ساعت اندازه گيري را افزايش دهيم. هر سنجه را به نوبت و با دقت بروی سطح مرجع قرار داده شاخص ساعت اندازه گيري را از سطح بالایی سنجه عبور مي دهيم. در نتيجه مجموعه اي از قرائت هاي مشابه بدست می آید که آنها را ثبت مي نماییم. براي آن که بتوان اين قرائت ها را بروي محور عمودي نمايش داد فرض مي کنيم که ساعت اندازه گيري به صورت عمودي بروي سنجه ها حرکت نموده و شاخص آن بالا يا پايين رفته است. بنابراين يک بار شاخص را رو به بالا حرکت مي دهيم (به ضخامت سنجه ها اضافه می کنیم-م) و مجموعه اي از قرائت ها حاصل مي گردد و بار دوم شاخص را رو به پايين حرکت مي دهيم (از ضخامت سنجه ها کم می کنیم-م) و مجموعه اي ديگر از قرائت ها حاصل خواهد گردید. همان طور که در شکل (5-3) نشان داده است این دو گروه قرائت را رسم می نماییم.
شکل واريانس در يک ساعت اندازه گيري تحت آزمايش
این قرائت ها دو منحنی تشکیل می دهند که یک گره یا حلقه را می سازند. به این نوع حلقه ها، حلقه یا گره پسماند مي گويند که مختص دستگاه اندازه گیری تحت آزمايش است. بيشترين فاصله ي بين اين دو منحني بيشترين مقدار واريانس را نشان مي دهد. با توجه به اين آزمايش و شکل بالا) مي توان نتيجه گرفت که عموماً ساعت اندازه گيري براي اندازه گرفتن اختلاف ارتفاع ها يا اختلاف طولهاي بسیار کوچک مناسب نمی باشد.